Zmiany w ryczałcie i karcie podatkowej w ramach Polskiego Ładu
Polski Ład przewiduje nowelizację m.in. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne. Zgodnie z projektem zmiany ww. ustawy podatnicy rozliczający się ryczałtem zapłacą składkę zdrowotną w wysokości 1/3 płaconej stawki. Podobnie, jak inni podatnicy, nie odliczą jej od podatku.
Niektóre stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zostaną obniżone. Z 17% na 14% obniżona zostanie stawka podatku dla przedstawicieli zawodów medycznych. Projekt zakłada także 12% stawkę dla niektórych przychodów związanych ze świadczeniem usług IT.
Jednak pomimo tego, że niektóre stawki ryczałtu zostaną obniżone, to przedsiębiorcy rozliczający się z fiskusem w tej formie ostatecznie stracą. Wynika to z faktu, że zapłacą składkę zdrowotną w wysokości jednej trzeciej stosowanej przez siebie stawki ryczałtu i nie będą mogli jej odliczyć od podatku.
Od 2022 r. karta podatkowa zostanie „zamrożona”. Nowi podatnicy nie będą mogli skorzystać z tej formy opodatkowania. Natomiast prawo do niej zatrzymają ci, którzy się w ten sposób rozliczali z fiskusem w 2021 r. Jeśli jednak z niej zrezygnują, to definitywnie, bez możliwości powrotu.
TK orzekł w sprawie zakazu handlu w niedziele
Konfederacja Lewiatan złożyła do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o zbadanie konstytucyjności przepisów ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni. Wniosek dotyczył m.in. art. 5, który przewiduje zakaz handlu. Zdaniem wnioskodawców przewidziany w przepisie zakaz narusza m.in. zasady ochrony pracy oraz wolności jej wykonywania. Zaskarżony został także art. 6 przewidujący wyjątki od ograniczeń, zarzucono mu, że niezgodnie z prawem różnicuje pracodawców (określając arbitralnie placówki, których nie obejmują ograniczenia). Wniosek dotyczył również przepisów art. 3 pkt 7 oraz z art. 18 ustawy. Pierwszy określa ramy czasowe obowiązywania zakazu. Zdaniem wnioskodawców przepis ten jest wadliwie sformułowany i uniemożliwia jego prawidłową wykładnię i stosowanie. Drugi wprowadza 23-dniowe vacatio legis, które uznano za niewystarczające.
Trybunał umorzył postępowanie w zakresie dwóch pierwszych zarzutów. Uznał, że Konfederacja Lewiatan nie ma legitymacji do zainicjowania postępowania w zakresie art. 5. Przepis dotyczy bowiem praw pracowników, a Konfederacja jest organizacją pracodawców. TK uznał, że organizacja pracodawców nie może występować w interesach ogólnospołecznych, w szczególności w interesie pracowników. Zarzut do art. 6 umorzono z uwagi na nieprawidłowe uzasadnienie wniosku. Trybunał wskazał, że we wniosku zabrakło argumentów i dowodów na poparcie zarzutu niekonstytucyjności.
Pozostałe przepisy, tj. art. 3 pkt 7 i art. 18 ustawy zostały uznane za zgodne z konstytucją. Trybunał wskazał, że definicja niedzieli i świąt na potrzeby zakazu nie wywołuje wątpliwości interpretacyjnych. Natomiast 23-dniowe vacatio legis zdaniem TK powinno wystarczyć pracodawcom na dostosowanie organizacji pracy i poziomu zatrudnienia do ograniczeń w niedzielnym handlu.
TK przyznał wprawdzie, że nowe przepisy dotyczyły istotnej zmiany wymagającej podjęcia działań przez pracodawców. Jednak wskazał, że ustawodawca zastosował dłuższy niż zwykle czas oczekiwania na wejście w życie ustawy (zazwyczaj wynosi ono 14 dni).
Do wyroku zdania odrębne złożyli dwaj sędziowie – Zbigniew Jędrzejewski oraz Jarosław Wyrembak (przewodniczący składu orzekającego). Ich zdaniem Konfederacja Lewiatan miała legitymację do zaskarżenia przepisów zakazujących pracy w handlu i określających wyjątki od ograniczeń. Drugi z wymienionych sędziów wskazał dodatkowo, że w jego ocenie wszystkie podniesione we wniosku zarzuty przedstawiały w sposób poprawny problem konstytucyjny oraz przedstawiały wystarczające argumenty i dowody mogące wskazywać na niezgodność przepisów z konstytucją. Podkreślił także, że w jego ocenie wyrok TK decydujący o zgodności zaskarżonych przepisów oparty został na dość lakonicznych i ogólnikowych wywodach, które nie mogą zostać uznane za wystarczające uzasadnienie przyjętego przez TK rozstrzygnięcia.
MF potwierdziło, że nie będzie kar za wpisanie oznaczeń MPP i SW
Ministerstwo Finansów potwierdziło, że uzupełnienie pól SW i MPP w pliku JPK_V7M i JPK_V7K nie będzie traktowane jako błąd i nie będzie wymagać składania korekty.
Wątpliwości podatników powstały z uwagi na obowiązującą od 1 lipca nowelizację rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług. Zmiany trzeba będzie uwzględnić już w JPK składanym za lipiec. Nowelizacja zniosła m.in. obowiązek wypełniania pół MPP i SW.
Pola te nie zostały jednak usunięte z deklaracji JPK, nadal można je uzupełnić. Wynika to z faktu, że resort nie zdążył jeszcze dostosować struktur do wprowadzonych zmian. Nowe struktury będą obowiązywać dopiero od przyszłego roku.
Dziennik Gazeta Prawna zwrócił się do Ministerstwa Finansów z pytaniem, czy uzupełnienie pól SW i MPP w JPK_V7M i JPK_V7K będzie traktowane jako błąd. MF odpowiedziało, że nie. Podatnik, który je wypełni, nie musi więc potem składać korekty.