Cotygodniowy przegląd prasy (T19)

|
Grupa Doradcza KDRC

Dotacja na pokrycie kosztów bieżącej działalności gospodarczej być może także dla przedsiębiorców bez wymaganego kodu PKD w rejestrze REGON

Rządowe pomoce antykryzysowe zawarte zarówno w rozporządzeniach, jak i ustawach, mających na celu przeciwdziałanie negatywnym skutkom COVID-19, dotychczas przysługiwały jedynie przedsiębiorcom, którzy na konkretny dzień wskazany w danym akcie prawnym posiadali wpisany w rejestrze REGON odpowiedni kod PKD jako kod przeważającej działalności. Do ostatniej nowelizacji przepisów był to dzień 30 listopada 2020 r., od niedawna natomiast dzień 31 marca 2021 r.

Zarówno przedsiębiorcy, jak i RPO, postulowali wówczas, iż uwarunkowywanie przydzielenia pomocy od posiadania odpowiedniego kodu PKD w rejestrze, jest działaniem dyskryminującym ze strony władz. Okazuje się, że wiele osób prowadzących biznesy zwyczajnie nie zaktualizowało swoich danych w rejestrze, które przecież początkowo służyły jedynie do celów statystycznych, jednocześnie wykonując działalność objętą pomocami jako główne źródło swojego utrzymania. W efekcie przedsiębiorcy ci pozostawali i z obostrzeniami i w praktyce z brakiem jakiejkolwiek pomocy ze strony Państwa.

Do apelu przedsiębiorców i RPO przyłączył się Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców, zabierając głos w sprawie dotacji udzielanych na pokrycie kosztów prowadzenia bieżącej działalności gospodarczej. Na wniosek MŚP Miejski Urząd Pracy w Lublinie zmienił swoją decyzję w sprawie przedsiębiorcy, który w praktyce prowadził działalność gastronomiczną, jednak nie była ona jego wiodącym kodem PKD. Rzecznik potwierdza także, iż przedsiębiorcy pozostający w podobnej sytuacji mogą zwracać się do MŚP o interwencję celem zmiany decyzji odmownej Urzędów Pracy. Stanowisko Rzecznika jest o tyle ważne, iż może prowadzić do stosowania analogicznych rozwiązań w sprawie udzielania innych pomocy z tarcz antykryzysowych.

WIS i Interpretacja indywidualna nie są środkami zamiennymi

Przepisy o wydaniu wiążącej informacji stawkowej weszły w życie z dniem 1 listopada 2019 r. i chociaż obowiązują w polskim systemie prawnym już blisko dwa lata, to w dalszym ciągu instytucja ta jest mylona przez podatników z instytucją wydania indywidualnej interpretacji skarbowej.

Wiążąca informacja stawkowa jest decyzją wiążącą zarówno dla podatnika, jak i organu podatkowego i jest wydawana w odniesieniu do towaru lub usługi, wobec której istnieją wątpliwości w zakresie stawki podatku VAT. Od 1 kwietnia 2020 r. nie można pytać o indywidualną interpretację skarbową, jeżeli przedmiot sprawy objęty jest właściwością wiążącej informacji stawkowej.

Wniosek o wydanie WIS powinien zawierać określenie towaru lub usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) lub według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) lub, gdy odpowiednia stawka podatku od towarów i usług nie jest zależna od odpowiedniej klasy wedle przywołanych klasyfikacji – dokładny opis towaru lub usługi, który pozwoli na stwierdzenie, czy odpowiadają one ustawowym definicjom. Przede wszystkim pamiętać należy, iż wniosek o wydanie WIS nie jest właściwy w sprawach zwolnienia od podatku VAT. Kolejnym istotnym elementem wniosku jest to, że pojedynczy wniosek może dotyczyć tylko jednego towaru lub tylko jednej usługi, albo jednego kompleksowego świadczenia. Tym właśnie różni się od WIS-u interpretacja skarbowa, że we wniosku o jej wydanie można opisać wiele różnych stanów faktycznych, których interpretacja ma dotyczyć. Dodatkowo wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji skarbowej, w odróżnieniu od wniosku o WIS, przewiduje miejsce na stanowisko własne podatnika.

Koszt opłaty od wniosku o WIS wynosi 40 zł i uiszcza się ją od każdego towaru lub usługi oddzielnie w przypadku tzw. świadczeń kompleksowych. Po złożeniu wniosku do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej decyzja powinna zostać przez niego wydana w przeciągu 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Od takiej decyzji podatnikowi przysługuje odwołanie, a następnie skarga do WSA.

Umorzona część subwencji PFR 1.0 będzie zwolniona z podatku

Jak wynika z aktualizacji programu konwergencji, którą polski rząd przesłał do KE, firmy, którym PFR umorzy przyznaną pomoc finansową, nie zapłacą podatku od kwoty, która została umorzona.

Niektóre z firm, które otrzymały w zeszłym roku subwencję finansową w ramach Tarczy Finansowej PFR 1.0 mogą je już rozliczyć. Zależy to od miesiąca, w którym dany przedsiębiorca otrzymał pomoc finansową. Umorzenie może dotyczyć części lub nawet całości otrzymanych środków.

Istniały wątpliwości, czy od umorzonej kwoty trzeba będzie zapłacić podatek dochodowy. Zgodnie z najnowszą wersją programu konwergencji, którą polski rząd przesłał do Komisji Europejskiej, umorzona kwota subwencji ma zostać zwolniona z podatku.

Program konwergencji jest elementem procesu nadzoru budżetowego w UE i jest obowiązkiem wszystkich państw członkowskich spoza strefy euro. Program jest przygotowywany zgodnie z wytycznymi dotyczącymi programów stabilności i konwergencji państw członkowskich UE. W Polsce program stanowi część Wieloletniego Planu Finansowego Państwa opracowanego na podstawie ustawy o finansach publicznych. Coroczna aktualizacja programu konwergencji zawiera prognozę kształtowania się podstawowych zmiennych makroekonomicznych i fiskalnych na kolejne trzy lata, prezentuje główne cele polityki gospodarczej rządu i działania służące ich realizacji.

Jednak aby zwolnienie z opodatkowania umorzonej kwoty PFR było możliwe, konieczne będą zmiany w przepisach podatkowych. Dotychczas resort finansów nie wskazał, kiedy mogą pojawić się takie regulacje. Wobec czego kwestia zwolnienia z podatku dochodowego nie jest jeszcze przesądzona.

Poza kwestią opodatkowania kwoty umorzonej subwencji, pozostaje jeszcze kwestia kosztów uzyskania przychodów. Przedsiębiorcy zaliczali do nich wydatki sfinansowane środkami z PFR, przykładowo pensje pracowników, rachunki lub materiały konieczne do prowadzenia działalności. W związku  z planowanym zwolnieniem z podatku umorzonych kwot powstają wątpliwości, czy zwolnienie z podatku będzie miało wpływ na koszty uzyskania przychodów, tj. czy zwolnienie  powoduje konieczność ich korygowania.

MF nie udzieliło w tym zakresie żadnych informacji, jednak eksperci uważają, że firmy nie muszą tych kosztów korygować. Wskazuje się, że w taki sam sposób nastąpiło rozliczenie mikropożyczek, które zostały umorzone oraz zwolnione z podatku. W ich przypadku także nie było konieczności korygowania KUP. Wprawdzie mikropożyczka i subwencja PFR są różnymi instrumentami finansowymi, jednak obie formy pomocy były instrumentami zwrotnymi. Tym samym ocena podatkowa nie powinna się różnić.

Niepełnosprawność małżonka nie wpłynie na wysokość należnego PCC

Zgodnie z interpretacjami Dyrektora KIS z 22 oraz 23 kwietnia 2021 r. osoba niedotknięta niepełnosprawnością, która kupiła samochód we współwłasności z osobą niepełnosprawną, nie będzie zwolniona z zapłaty podatku PCC. Natomiast współwłaściciel będący osobą niepełnosprawną będzie zwolniony z daniny.

Z wnioskiem o interpretację wystąpiła żona niepełnosprawnego mężczyzny. Małżonkowie kupili samochód, który miał stanowić ich współwłasność. Kobieta sądziła, że ze względu na niepełnosprawność męża oboje unikną konieczności zapłaty 2% PCC. Dyrektor KIS wskazał jednak,  że skoro kobieta nie jest niepełnosprawna, to zwolnienie z art. 8 pkt 6 ustawy PCC nie znajdzie zastosowania. Fakt, iż drugi współwłaściciel jest osobą niepełnosprawną, nie będzie miał w jej przypadku znaczenia.

W drugiej interpretacji KIS odniósł się do wątpliwości niepełnosprawnego męża, który powziął  w wątpliwość czy nie straci prawa do zwolnienia z PCC. Wskazywał, iż jego żona złożyła oświadczenie o rezygnacji z korzystania z samochodu. KIS wskazał, iż zwolnienie z PCC będzie mu przysługiwać, jednak bez znaczenia pozostaje tutaj kwestia złożenia przez żonę oświadczenia.

Interpretacje indywidualne Dyrektora KIS z dnia:

  • 22 kwietnia 2021 r. (sygn. 0111-KDIB2-2.4014.6.2021.1.MM),
  • 23 kwietnia 2021 r. (sygn. 0111-KDIB2-2.4014.5.2021.3.MM).